Kristrún rengir tengdamóður á þingi

Sæki samantekt...

Kristrún Frostadóttir forsætisráðherra rengdi í gær orð Ólafar Björnsdóttur um að hún hefði óskað fyllsta trúnaðar varðandi beiðni sína um fund með forsætisráðherra vegna Ásthildar Lóu Þórsdóttur, þáverandi mennta- og barnamálaráðherra.

Það gerði hún í ræðustól Alþingis við óundirbúnar fyrirspurnir í gær.

„Það er einfaldlega þannig að það kom engin ósk um trúnað inn í forsætisráðuneytið hvað varðar þetta mál,“ sagði Kristrún.

Þetta kom fram í svari við fyrirspurn Hildar Sverrisdóttur þingflokksformanns Sjálfstæðisflokksins, en hún spurði um viðtökurnar sem fyrrnefnd Ólöf, fyrrverandi tengdamóðir barnsföður Ásthildar, hefði fengið þegar hún óskaði áheyrnar „vegna viðkvæms máls og bað um leiðbeiningar um hvernig væri best að bera sig að svo fyllsta trúnaðar væri gætt“.

Höfnun, hunsun og áreiti

Hildur kvað hana þvert á móti hafa sætt höfnun og hunsun, en verra væri að forsætisráðherra hefði komið nafni, heimilisfangi og símanúmeri til Ásthildar Lóu, sem hefði notað það til þess að áreita konuna með hringingum og óboðinni heimsókn.

Það var í viðbrögðum við því sem Kristrún hafnaði því að Ólöf hefði óskað trúnaðar, en gaf til kynna að yfirgangssemi Ásthildar Lóu hefði gert úti um ráðherradóm hennar.

„Það hefur enginn haldið því fram að það hafi verið eðlileg hegðun.“

Hringlað með trúnað

Raunar hafa trúnaðarmálin verið nokkuð á reiki. Upphaflega neitaði forsætisráðherra því að hafa rofið nokkurn trúnað, á föstudag útskýrði forsætisráðherra athafnaleysi sitt með því að eftirgrennslan myndi hafa rofið trúnað, en á sunnudag aftók forsætisráðherra trúnaðarrof, þar sem engum trúnaði hefði nokkru sinni verið heitið. Og í gær segir forsætisráðherra að aldrei hafi verið óskað eftir trúnaði.

Það kemur illa heim og saman við það sem Ólöf Björnsdóttir hefur sagt um málaleitan sína. Hún kvaðst í viðtali við Rúv. á föstudag hafa haft samband við forsætisráðuneytið áður en hún sendi nokkuð frá sér til forsætisráðherra, gagngert til að ganga úr skugga um að trúnaður ríkti um það sem kæmi þar fram.

„Ég vildi ekki senda neitt nema vera viss um að það færi ekki út um borg og bý,“ sagði Ólöf.