„Ég ætla ekki að ljúga, þetta var frekar epískt“

Sæki samantekt...

Segja má að það hafi komið Kötlu Njálsdóttur í opna skjöldu þegar hún hlaut Edduverðlaun fyrir besta leik í aukahlutverki í vikunni sem leið. Hún hefur vakið athygli fyrir frammistöðu sína, bæði í sjónvarpi og kvikmyndum og eru þetta hennar fyrstu verðlaun. Katla er þó ekki enn útskrifuð úr leiklistarnámi sínu við LHÍ.

Katla rifjaði upp kvöldið í Síðdegisútvarpinu á Rás 2 og fór yfir leið sína í leiklistina.

Heyrði nafnið sitt kallað og „panikkaði“

Í ræðu sinni þakkaði hún Rúnari Rúnarssyni, leikstjóra Ljósbrots, fyrir að vera snillingur og Elínu Hall, sem hún kallaði sálufélaga sinn í listum og lífi, fyrir að vera besti mótleikarinn. Einnig tileinkaði hún verðlaunin föður sínum. Morgundagurinn væri ekki sjálfsagður, það megi læra af bæði föður hennar og myndinni Ljósbrot. „Knúsum fólkið okkar,“ bætti hún við.

Í ræðunni lét hún það skýrt í ljós að hún hefði ekki búist við að fá verðlaunin, enda hefði hún verið að undirbúa allt aðra innkomu fyrir kvöldið. „Þetta var svo afskaplega vel skipulagt hjá þeim að allir sem voru að fara að vera með einhverja innkomu voru látnir bíða á bak við áður en útsendingin byrjaði.“ Þær Elín áttu nefnilega að kynna Ljósbrot og voru að æfa textann sinn.

„Fyrst þetta er fyrsti flokkurinn og fyrst ég er látin koma hingað svona snemma þá er ég 100 prósent ekki að fara vinna þetta. Þau eru bara að fara geyma mig hérna hvort eð er,“ hugsaði hún með sér og beið sallaróleg eftir að stíga á svið nokkru síðar. „Ég var bara í sakleysi mínu að fara yfir textann minn. Svo segir Gísli nafnið mitt og ég panikka.“

„Það er svo erfitt að hlusta á þetta aftur því, eins og ég sagði þarna, djöfull er þetta vandræðalegt. Ég stend enn við það núna.“

„Þetta var frekar epískt“

Katla svarar því játandi að henni hafi þótt gaman að vinna til verðlauna. „Ég ætla ekki að ljúga. Þetta var frekar epískt. Ég var líka svo dugleg, ég hélt aftur af mér allt kvöldið. Svo fór ég heim að gráta,“ bætir hún við. „Ég grét í bílnum, þá kom það. Ég var of fínt máluð fyrir hitt.“

Katla er á lokaári leiklistarnámsins og tók styttuna með sér í skólann daginn eftir verðlaunaathöfnina. „Svona eins og börn gera á leikskóla þegar þau fá nýjan hlut og ætla að sýna vinum sínum.“ Bekkurinn hennar fagnaði með henni.

„Ég á náttúrulega besta bekk í heimi þannig þau gerðu ekkert nema að halda með mér.“ Um þessar mundir eru þau að æfa söngleikinn Leg eftir Hugleik Dagsson og Flís sem sýndur verður í Kassanum í Þjóðleikhúsinu í lok maí.

Laug um kvef og kom ekki upp orði í prufum sem barn

Leiklistin lá líklega alltaf fyrir Kötlu sem lýsir sér sem stjórnsömum og frekum krakka. „Ég leikstýrði vinkonum mínum alltaf. Ég var alltaf að búa til leiksýningar heima hjá vinkonum mínum og var leikstjóri og aðalhlutverk og höfundur. Ég var svona proper óþolandi.“

Hún hafi þó ekki leikið í leikritum sem krakki því alltaf þegar hún fór í prufur þá missti hún kjarkinn. „Ég fór í prufur fyrir Galdrakarlinn í Oz, mætti og um leið og ég átti að syngja þá laug ég að því að ég væri með streptókokka. Ég fór líka í prufur fyrir Óvita og þorði ekki að segja orð.“

Hún hafi ekki þorað fyrr en seinna, þegar móðir hennar sá auglýsingu í blaðinu um opnar prufur fyrir kvikmyndina Hjartastein og skráði hana. „Þá byrjaði ballið.“

Hún hafi einmitt hitt Kristínu Leu Sigríðardóttur sem var yfir inntökuprufunum á Edduverðlaunum. „Það var æðislegt. Hún sagðist hafa tárast yfir því þegar ég vann því það markaði svolítið upphafið á mínum ferli, Hjartasteinn. Þannig það var svolítið fallegt að tala við hana um þetta.“ Hún hafi líka fengið skilaboð morguninn eftir frá fyrsta leiklistarkennaranum sínum, Vigdísi Másdóttur. „Það var rosalega sætt.“

Katla með Kristínu Þóru Haraldsdóttur sem afhenti henni verðlaunin. Aðsend/Olaf Hannesson

Átti lítið eftir þegar tökur kláruðust og grískur harmleikur tók við

Ljósbrot fjallar um vinahóp sem upplifir missi sem breytir lífi þeirra á svipstundu. Elín Hall, sem fer með aðalhlutverkið og hlaut fyrir það Edduverðlaunin, hefur áður greint frá því að tökurnar hafi verið mjög erfið reynsla.

„Ég get alveg tekið undir það með henni,“ segir Katla. „Hún var auðvitað miklu fleiri daga en ég í tökum þannig ég get eiginlega ekki ímyndað mér hvernig hún stendur eftir þetta. Það var alveg nóg fyrir mig að vera helminginn af þeim tökudögum sem hún var.“

„Ég ætla ekkert að ljúga, þetta var mjög erfitt og myndin elti mig alveg í smá tíma.“

Í lok tökutímans hafi Katla verið byrjuð í skólanum aftur þegar bekkurinn var að setja upp grískan harmleik. „Sem er auðvitað það þyngsta sem þú getur gert í leikhúsi. Að fara úr því yfir í þetta, ég átti lítið eftir þegar það kláraðist allt saman.“

Þarf að muna að fara aftur í skelina sína

Á þessum tíma hafi meðleikari hennar, Mikael Kaaber-sem einnig var tilnefndur fyrir leik sinn í Ljósbroti, verið enn í leiklistarnáminu og gátu þau farið saman í hádegismat og rætt saman um hve lítil þau væru í sér.

Katla minnist orða Halldóru Geirharðsdóttur leikkonu þegar þau voru í inntökurprófum fyrir námið. „Hún sagði, sem var mjög fallegt, að við værum humar sem fer úr skelinni okkar. Við þurfum svolítið að muna eftir því að fara aftur í skelina þegar við erum búin að leika-loka skúffunni sem við erum búin að opna. Ég átti alveg smá erfitt með það, ég gleymdi því svolítið.“

Hún segist þó hafa lært af reynslunni og ætli að reyna að huga betur að sér sjálfri næst þegar hún takist á við þung verkefni.

Aðsend/Olaf Hannesson

Dreymir um að gera bæði

Katla hóf feril sinn á hvíta tjaldinu og hefur látið til sín taka fyrir framan myndavélina. „Ég var alltaf á því að kvikmyndir og sjónvarp, að leika fyrir framan myndavélar væri meira fyrir mig,“ segir Katla en í dag hefur henni snúist hugur.

„Þetta er lúmskt einelti, það er það sem þetta er. Þetta er eins og að velja á milli barnanna sinna,“ segir hún og hlær. Eftir að hún byrjaði í leiklistarnáminu við Listaháskóla Íslands sem einblínir á sviðslistir og leikhús hefur hún fallið gjörsamlega fyrir þeim miðli.

„Ég er orðin ástfangin af leikhúsinu eftir námið.“ Hún fari mikið í leikhús og undanfarin þrjú ár fer hún á hverju ári í mars til London til að sjá leiksýningar. „Ég elska þetta. Mig dreymir um að fara í leikhúsið. Draumurinn er að gera bæði.“

Hún hafi einnig mjög gaman af því að skrifa sjálf, hvort sem það sé fyrir leikhús eða skjáinn, og langar að þreifa fyrir sér í þeim efnum. „Og líka syngja meira, hér og þar og alls staðar. Ég er ekki í neinu nema forréttindastöðu.“

Rætt var við Kötlu Njálsdóttur í Síðdegisútvarpinu á Rás 2. Viðtalið er í spilaranum hér fyrir ofan.